Det er eit faktum at motsetnadar tiltrekker seg kvarandre. Pluss vil ha minus og katt vil ha mus (nja, no vart muligens det der eit litt uheldig ordspel, mus vil vel strengt tatt ha mus i dette tilfelle...) Men iallefall; eg og Eli Anne passar heilt perfekt saman!
Det som tidleg fascinerte meg med Eli Anne, var hennar fabelaktige evne til å aldri fylle bensin! Det vart difor tidleg klart at me var heilt nødt å ha to bilar. Kvar einaste biltur med ho vart ein neglebitande thriller, ettersom tanken var skålande tom allereie før me starta. Tom-tank-signalet lyste blendande mot meg frå dashbordet, men likevel satt ho der, smilte bedårande og ba meg hoppe inn. Sjølv om det er fysisk umulig så lengje bilen kjøyrer, så fekk ho meg til å tru på at tanken aldri vert heilt tom. Alltid litt igjen.
Mens eg, derimot, byrjar å sjå etter bensinstasjonar før pila har passert halv tank. Og når eg fyller bensin, er det aldri fullt før det renn over.
MEN i dag tidleg, kl 05.43, på veg til jobb i halvsøvne, stoppa nesten hjertet idet bilen ga fra seg eit intens høgt PPLINGG!! og ein knallraud liten prikk lyste opp heile Ose Camping. Eg var tom for bensin!! Komt ned på det raude! Det var jo ein milepæl i min personlege utvikling og bearbeiding av kontrollfreak-syndromet, men eg girte opp i femte og blåste forbi både 50-sona og meieriet før eg akkurat greide å vrenge bilen inn på Statoil før tanken vart heilt tom. Kom sjølvsagt for seint på jobb på heile greia, men slapp iallefall å ringe NAF redningstjeneste..;-)
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar
Morsomt om du legg att ei strofe ;-)